Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wieliczce

POSTANOWIENIE

Dnia 9 marca 2018r.

Sąd Rejonowy w Wieliczce IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Paweł Styrna

Protokolant sekr. sądowy Rita Kasprzyk

po rozpoznaniu w dniu 9.03.2018r. w Wieliczce

przy udziale Prokuratury Rejonowej w Wieliczce, M. Z. (1), M. Z. (2), P. Z..

na posiedzeniu, przy drzwiach zamkniętych

sprawy nieletniego:

M. Z. (1) ur. (...) w K., który dniu(...)w K. po przez uderzenie pięścią w twarz spowodował złamanie korony zęba 22 i zęba 23 z odsłonięciem miazgi oraz ranę w zakresie błony śluzowej wargi górnej po stronie lewej małoletniemu B. B. (1), co skutkowało naruszeniem czynności narządu ciała powyżej 7 dni, co stanowi czyn karalny z art. 157 § 1 kk.

ustalając, że nieletni dopuścił się czynu karalnego

postanawia:

I.  na zasadzie art. 6 pkt 1 Ustawy z dnia 26.10.1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U. z 1982 r. Nr 35 poz. 228 z późn. zm.) udzielić nieletniemu upomnienia,

II.  na zasadzie art. 32 § 1 upn kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

Sygnatura akt IV Nkd 208/17

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 9 marca 2017r.

Postanowieniem z dnia 6 lutego 2018r. wszczęto z urzędu postepowanie wobec nieletniego M. Z. (1) ur. (...) w K. celem ustalenia czy w dniu (...) w K. po przez uderzenie pięścią w twarz spowodował złamanie korony zęba 22 i zęba 23 z odsłonięciem miazgi oraz ranę w zakresie błony śluzowej wargi górnej po stronie lewej małoletniemu B. B. (1), co skutkowało naruszeniem czynności narządu ciała powyżej 7 dni, co stanowi czyn karalny z art. 157 § 1 kk.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Nieletni M. Z. (1) jest uczniem (...)w K., nie sprawia problemów wychowawczych, uczy się dobrze, nie wagaruje nie ma opóźnień w nauce, rodzice nieletniego współpracują ze szkołą.

W dniu (...)na drugiej lekcji, doszło do konfliktu pomiędzy (...) Z. i B. B. (1). M. Z. (1) przypadkowo przewrócił butelkę z wodą, która upadła na B. B. (1). Chłopiec wymachują butelką uderzył M. Z. (1), wówczas nieletni w odwecie zaczął pisać po zeszycie poszkodowanego. B. chcąc zabrać swój zeszyć chwycił M. za szyję, doszło do „szarpaniny” pomiędzy chłopcami, w czasie, której M. Z. (1) uderzył zaciśnięta pięścią w twarz B. B. (1). W wyniku uderzenia B. doznał złamania korony zęba 22 i zęba 23 z odsłonięciem miazgi oraz ranę w zakresie błony śluzowej wargi górnej po stronie lewej, co skutkowało naruszeniem czynności narządu ciała powyżej 7 dni.

Dowód:

Dokumentacja medyczna K-11,

Wywiad środowiskowy K-24,

Opinia szkoły o nieletnim K-28,

Dyplomu i osiągnięcia nieletniego K-46 do 58,

Zeznania świadka B. B. (1) K-64,

Wyjaśnienia nieletniego K-64/65.

Wiarygodne były dowody z dokumentów tj. dokumentacja medyczna, wywiad środowiskowy, opinia o nieletnim, dyplomy i osiągnięcia nieletniego, które były czytelne, podpisane, żadna ze stron ni kwestionowała ich wiarygodności ani treści. Wiarygodne były zeznania świadka B. B. (1), który w sposób jednoznaczny przedstawił przebieg zdarzenia w dniu (...) opisując zajście pewnie i logicznie. Wiarygodne dla Sądu były wyjaśnienia nieletniego M. Z. (1), w zakresie potwierdzonym innymi dowodami w sprawie. Nieletni odpowiadał wymijająco i niejednoznacznie, starając się usprawiedliwić swoje postepowanie, przyznał jednak, że mógł uderzyć w twarz pokrzywdzonego B. B. (1), zeznał m.in. „byliśmy na tyle blisko, że mogło być takie prawdopodobieństwo, że go uderzyłem”.

Sąd pominął dowody z zeznań świadków Ł. M. i M. K., gdyż okoliczności na które mieliby być przesłuchani świadkowie został wyjaśniona innymi dowodami, w tym wyjaśnieniami nieletniego M. Z. (1), który opisał przebieg zdarzenia niemal identycznie jak pokrzywdzony B. B. (1).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 1 § 1 pkt 2 oraz art. 2 ustawy z dnia 26 października 1982r. o postępowaniu w sprawach nieletnich ustawę stosuje się w zakresie postępowania w sprawach o czyny karalne - w stosunku do osób, które dopuściły się takiego czynu po ukończeniu lat 13, ale nie ukończyły lat 17; przewidziane zaś w ustawie działania podejmuje się w wypadkach, gdy nieletni dopuścił się czynu karalnego. W myśl zaś dyrektywy zawartej w art. 3 § 1, w sprawie nieletniego należy kierować się przede wszystkim jego dobrem, dążąc do osiągnięcia korzystnych zmian w osobowości i zachowaniu nieletniego. Jak bowiem zauważył Sąd Najwyższy w uchwale z 21.11.1984 r., III CZP 47/84 przy wykładni przepisów ustawy należy uwzględniać, że mają one przede wszystkim charakter ochronny i resocjalizacyjny, a celem podstawowym przewidzianych w niej uregulowań jest dobro nieletniego. Przedmiotem postępowania jest więc ocena m.in. stopnia demoralizacji nieletniego oraz prawidłowy dobór właściwych środków przewidzianych w tej ustawie.

Odnosząc powyższe do okoliczności niniejszej sprawy, zauważyć należy, okoliczności zdarzenia, podczas którego doszło do popełnienia czynu karalnego z art. 157 § 1 kk, w zasadzie nie budziły żadnych wątpliwości. Zarówno pokrzywdzony B. B. (1), jak i nieletni M. Z. (1), potwierdzili, że w dniu (...)podczas „wzajemnej szarpaniny” M. Z. (1) uderzył kolegę w twarz, doprowadzając do opisanego w petitum postanowienia uszkodzenia ciała. Znamienne jest, że M. Z. (1), przyznał tę okoliczność stwierdzając „byliśmy na tyle blisko, że mogło być takie prawdopodobieństwo, że go uderzyłem”. Zakres uszkodzenia ciała został zaś przedstawiony w niekwestionowanej przez strony dokumentacji medycznej. W tym stanie rzeczy Sąd ustalił, że zachowanie nieletniego wyczerpała znamiona czynu zabronionego z art. 157 § 1 kk.

W ocenie Sądu, pozytywna opinia ze szkoły, bardzo dobre wyniki w nauce, oraz fakt, że przedmiotowe zdarzenie miało charakter incydentalny, a w stosunku do nieletniego M. Z. (1) nie toczyły się do tej pory żadne postępowania sądowe, uzasadniają zastosowanie łagodnego środka wychowawczego, w postaci upomnienia. W wystarczającym stopniu zrealizuje on cele w zakresie prewencji indywidualnej, przedstawione w art. 3 § 1 ustawy z dnia 26 października 1982r. o postępowaniu w sprawach nieletnich.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji.

.