Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wieliczce

POSTANOWIENIE

Dnia 2 lipca 2025 roku

Sąd Rejonowy w Wieliczce IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Paweł Styrna

po rozpoznaniu w dniu dzisiejszym w W.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy nieletniej

Nicoli Turczy c. A. i Ł., PESEL (...)

przebywającej w (...) Ośrodku (...)
św. J., ul. (...), (...)-(...) K.

prowadzonej celem ustalenia:

czy istnieją okoliczności świadczące o demoralizacji nieletniej polegające na tym że: nie stosuje się do terminów realizacji zajęć w ośrodku kuratorskim, przychodzi na zajęcia w dogodnym dla niej czasie, sporadycznie, lekceważy prowadzącego zajęcia, prezentuje zachowania buntownicze, wybiórczo realizuje obowiązek nauki, negatywnie wpływa na innych uczniów, nie uczestniczy w praktykach zawodowych oraz przebywa w zdemoralizowanym środowisku

p o s t a n o w i a:

na podstawie art. 47 ust. 2 u.w.i r.n. przedłużyć pobyt nieletniej Nicoli T. w (...) Ośrodku (...) na okres dalszych 3 (trzech) miesięcy, tj. do dnia 4 października 2025 roku.

sędzia Paweł Styrna

Sygnatura akt IV NKd 185/24

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 2 lipca 2025r.

Sąd Rejonowy w Wieliczce, IV Wydział Rodzinny i Nieletnich, postanowieniem z dnia 2 lipca 2025r. w sprawie nieletniej Nicoli Turczy przedłużył jej pobyt w (...) Ośrodku (...) św. J. w K. na dalszy okres 3 miesięcy , tj. do 4 października 2025 r.

Podstawą rozstrzygnięcia jest art. 47 ust. 2 ustawy o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich, który przewiduje możliwość przedłużenia tymczasowego umieszczenia w placówce wychowawczej, jeżeli w dalszym ciągu istnieją szczególne okoliczności uzasadniające potrzebę stosowania tego środka. Zgodnie z ratio legis tego przepisu tymczasowe odizolowanie nieletniego od dotychczasowego środowiska ma charakter wyjątkowy, ale dopuszczalny w sytuacjach, gdy wymaga tego jego dobro, potrzeba przeciwdziałania dalszej demoralizacji, jak również konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania i zapewnienia sądowi możliwości rzetelnej oceny stopnia zdemoralizowania oraz perspektyw wychowawczych nieletniego.

W niniejszej sprawie tymczasowy środek w postaci umieszczenia w młodzieżowym ośrodku wychowawczym był stosowany od grudnia 2024 roku, a jego przedłużenia dokonywano sukcesywnie, każdorazowo weryfikując zasadność dalszego pobytu. Dotychczasowe orzeczenia o przedłużeniu środka były podyktowane utrzymującym się u nieletniej utrwalonym wzorcem zachowań świadczących o demoralizacji, w tym brakiem poszanowania zasad obowiązujących w środowisku szkolnym i wychowawczym, lekceważeniem poleceń osób dorosłych, nieuczestniczeniem w obowiązkowych zajęciach, prezentowaniem postaw buntowniczych oraz negatywnym oddziaływaniem na innych wychowanków. Nie bez znaczenie jest też fakt, że w dniu 23 kwietnia 2023r. nieletnia zażywała środku odurzające w postaci (...)Marihuany (vide postanowienie o wszczęciu postępowania z dnia 6 maja 2025r. IV NKd 110/25). Z opinii sporządzonej przez (...) Ośrodek (...) wynika, że choć pobyt w placówce przyniósł częściową stabilizację emocjonalną i pozwolił wypracować początkowe efekty terapeutyczne, nieletnia wciąż przejawia znaczne trudności adaptacyjne i wymaga kontynuowania intensywnej pracy resocjalizacyjnej w warunkach zapewniających stały nadzór i kontrolę.

Sąd miał na uwadze, że proces resocjalizacji jest długotrwały i wymaga dalszego oddziaływania specjalistycznego, a z opinii placówki jasno wynika, że dotychczasowe działania wychowawcze i terapeutyczne nie zostały zakończone. Powrót do środowiska rodzinnego i rówieśniczego, które wcześniej sprzyjało demoralizacji, mógłby skutkować ponownym nasiloną absencją szkolną, utrwaleniem negatywnych wzorców zachowań i brakiem jakichkolwiek postępów w procesie wychowawczym. Kontynuacja pobytu w placówce jest zatem niezbędna dla zapewnienia ciągłości działań resocjalizacyjnych i dla uniknięcia sytuacji, w której dotychczasowy wysiłek wychowawczy zostałby zaprzepaszczony.

W ocenie sądu dalsze stosowanie środka tymczasowego jest również konieczne dla prawidłowego toku postępowania, albowiem umożliwia dalszą diagnozę psychopedagogiczną nieletniej oraz obserwację jej funkcjonowania w warunkach zorganizowanego nadzoru. W ten sposób sąd będzie miał możliwość rzetelnego rozstrzygnięcia o ostatecznym środku wychowawczym, poprawczym lub leczniczym. Podkreślić należy, że środek ten jest proporcjonalny do stopnia demoralizacji oraz potrzeb wychowawczych nieletniej – nie jest środkiem bardziej dolegliwym niż to konieczne, ponieważ pobyt w MOW, w odróżnieniu od izolacyjnych placówek o charakterze zamkniętym, zapewnia dostęp do nauki, terapii oraz oddziaływań wychowawczo-resocjalizacyjnych.

Przedłużenie pobytu o kolejne trzy miesiące mieści się w ustawowych granicach określonych w art. 47 ust. 2 ustawy o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich, a łączny dotychczasowy okres izolacji nie przekroczył rocznego limitu przewidzianego w art. 47 ust. 3 tej ustawy. Sąd zważył, że krótszy okres nie pozwoliłby na zakończenie rozpoczętego cyklu resocjalizacyjnego, natomiast dłuższy mógłby prowadzić do nadmiernej ingerencji w wolność nieletniej bez odpowiedniego uzasadnienia. Ustalony termin końcowy – 4 października 2025 r. jest więc zgodny z zasadą konieczności i proporcjonalności.

Mając na uwadze wszystkie przytoczone okoliczności, w szczególności utrzymujące się przejawy demoralizacji nieletniej, niewystarczający dotychczasowy efekt wychowawczy, ryzyko regresu w przypadku wcześniejszego powrotu do środowiska rodzinnego oraz jednoznaczne wnioski opinii MOW wskazujące na potrzebę kontynuacji oddziaływań resocjalizacyjnych, sąd uznał, że zachodzą szczególne okoliczności sprawy, o których mowa w art. 47 ust. 2 ustawy, i przedłużył tymczasowe umieszczenie nieletniej w (...) Ośrodku (...) na dalszy okres trzech miesięcy.

sędzia Paweł Styrna